De geur van het Koninkrijk

De preek gaat over 2 Korintiërs 2,14-15:

God zij gedankt dat Hij ons, die één zijn met Christus, in zijn triomftocht meevoert en dat Hij overal door ons de kennis over Hem verspreidt als een aangename geur. Door Christus te verkondigen zijn wij als wierookgeur die God behaagt, die zich zowel verspreidt onder hen die worden gered als onder hen die verloren gaan. 

2 Korintiërs 2,14-15 | NBV21

[DIA 3 | ZWART]

De triomftocht van Christus dus.De overwinning is in Zijn naam en heel de wereld is aan Hem onderworpen. Hij heeft een overweldigende overwinning behaald op de duisternis! En wij, jij en u en ik, worden meegevoerd in die overwinningstocht. We lopen mee in de optocht van Gods overwinning door Jezus Christus! Daar getuigen onze diensten, daar getuigt heel ons leven van. Ja, ons leven is een getuigenis van de triomftocht van onze Here Jezus!

Dat is, tenminste, wat Paulus zegt. Persoonlijk moet ik zeggen: mijn leven voelt 9 van de 10 keer niet als een triomftocht. Leven is voor mij veel meer een leven met vallen en opstaan, doorgaan. Ik maak er geen geheim van dat ik van tijd tot tijd worstel met depressieve gedachten. Afgelopen week ook weer. Dan voelt het leven niet als een overwinningstocht, maar meer zoals ons vorige doopformulier zei: als ‘een voortdurend sterven’.

Misschien herken je je daar niet in. Maar veel van ons zullen toch erkennen: ‘Het leven is vaak een worsteling, een gevecht.’ De Bijbel heeft het juist ook over de wapenrusting van het geloof, in Efeziërs 6. Dat is omdat leven en geloven vaak strijd kost. Je worstelt met de richting die je moet gaan in je leven. Je worstelt met vragen over wat er op je af komt, of wat je overkomt. Je worstelt met geloof, het bestaan van God, met het bestaan van het kwaad, met Gods aanwezigheid en Zijn werk in de wereld. Allemaal dingen waardoor die ervaring breed menselijk is: ‘Het leven is een worsteling.’

En toch… Toch mogen we ons optrekken aan wat Paulus hier schrijft: ‘Wij worden meegevoerd in de overwinningstochtvan onze Here Jezus!’ Tijdens deze preek wordt je bemoedigd, voor wanneer je iets van de strijd van het leven ervaart. Je leert beter zien dat ons leven inderdaad als wierrookgeur is die verspreidt wordt in de wereld. Zo verspreidt God door ons de geur van Zijn Koninkrijk. Dat is ons thema.

[DIA 4]

DE GEUR VAN HET KONINKRIJK

Na deze preek hoop ik dat je met nieuwe geloofs- en levensmoed de zaal weer uit loopt.

We staan met elkaar stil bij:

[DIA 5]

#1. De overwinningstocht van Christus

#2. Branden voor God

[DIA 6]

Allereerst dus over:

#1. De overwinningstocht van Christus

Ik verwees al even naar de gebruiken voor als er een politieke partij de verkiezingen wint. Dat is misschien een hedendaagse praktijk die het meest in de buurt komt van die triomftochten destijds.

[DIA 7]

Ik kan me bijvoorbeeld nog herinneren hoe Sigrid Kaag op tafel klom na de uitslag van de vorige Tweedekamerverkiezingen.

Paulus gebruikt een beeld wat voor de inwoners van Korinthe toen ook heel bekend was. De romeinen kenden ook triomftochten. Volgens Romeins gebruik werd de generaal die een grote overwinning had behaald op een strijdwagen gezet.

[DIA 8]

Die strijdwagen werd voortgetrokken door vier paarden en zo de stad binnengereden. Onder op de strijdwagen stonden laurierbladeren afgebeeld. De overwinnaar droeg een paarse toga met palmtakkenerop geborduurd. Op zijn hoofd droeg de zegevierend generaal een lauwerkrans; een symbool van overwinning. Er wierrook meegedragen in de optocht, door speciaal daarvoor aangewezen mensen. Voor de wagen uit liepen voorop de krijgsgevangenen. Vlak voor de strijdwagen liepen de wierrookdragers en de kinderen en vrouw van de generaal. Achter de strijdwagen kwamen de Romeinen die uit de slavernij waren bevrijd.[1]

[…]

Waar doet deze overwinningstocht aan denken?

[DIA 9]

Is het niet aan de intocht van Jezus in Jeruzalem? Hij die met palmtakken begroet wordt door de mensen als hij komt binnenrijden op een ezel! Als Overwinnaar en Koning wordt Jezus Jeruzalem binnengehaald. Maar na een week, bij Zijn kruisiging, wordt de spot met hem gedreven. Hij krijgt een scharlakenrode mantel om (Matteüs 27,28) – dat is een paarsig-rode mantel. En hij krijgt een doornenkroon op – zie je de schertsende gelijkenis met een lauwerkrans?

Paulus legt hier dus het verband met de laatste week van Jezus’ leven. Hoe Hij als vredevorst en Koning Jeruzalem binnenkwam. Hoe Hij als lijdzame Koning van de wereld belachelijk werd gemaakt. In de laatste week van Jezus’ leven voor Zijn kruisdood gaat Hij een overwinningstocht. Jezus’ overwinningstocht loopt over de weg van het lijden. Anders gezegd: Jezus weg naar het kruis was geen afgang maar een triomftocht!

[DIA 10]

Verbaas je er dus niet over dat het leven een leerling van Jezus ook over de weg van het lijden loopt. Denk aan Jakobus en Johannes, aan Petrus en ook aan Paulus zelf: het evangelie bracht hen lijden en uiteindelijk ook de dood! Jakobus werd door Herodes tot de dood met het zwaard veroordeeld. Johannes werd verbannen naar Patmos, waar hij ook stierf. Petrus werd waarschijnlijk ondersteboven gekruisigd. Paulus werd in opdracht van keizer Nero onthoofd. En kijk naar het leven van de eerste gemeenten. Stuk voor stuk is daar lijden aan de orde van de dag!

[DIA 11 | ZWART]

‘Moet ik dan lijden?’ kun je je afvragen. Het kan zelfs aan je geloof schudden, hè: ‘Ik ken geen lijden in mijn leven. Ben ik dan wel goed christen? Ben ik wel radicaal genoeg?’ Of je wel radicaal genoeg bent, daar kun je denk ik zelf het beste antwoord op geven. Maar even over de vraag of je moet lijden:

In de vroege kerk waren en christenen die het lijden opzochten. Ze schepten er een eer in om te lijden voor het evangelie. Zo erg dus dat ze het opzochten. Ook Paulus schrijft over het lijden, aan de gemeente van Kolosse: “Ik ben blij dat ik nu voor u lijd en dat ik in mijn lichaam mag aanvullen wat er nog aan Christus’ lijden ontbreekt” (Kolossenzen 1,24). Daar kun je van alles van vinden. Maar de Bijbel geeft nergens een opdracht om het lijden op te zoeken. Wel om het lijden dat je hebt te dragen om Christus’ wil. Zelfs om dankbaar en verheugd te zijn over het lijden, wanneer dat vanuit de wereld op je af komt (1 Petrus 4:12-16). Niet om het lijden zelf, maar omdat vervolging van buitenaf een teken is dat “de Geest van God in al Zijn luister op u rust” (1Pet. 4,14b)

[DIA 12]

De overwinningstocht van Christusloopt dus over de weg van het lijden. Niet dat je op zoek moet naar het lijden. Nee, laat het je juist bemoedigen in het lijden! Wie dwars door het lijden vasthoudt aan Jezus Christus… Wie Hem blijft volgen… In die mensen wordt Gods luister, Zijn glorie, Zijn uitstraling zichtbaar!

Ja, dat is de manier waarop God ook de geur van de kennis van Hem verspreidt. Dat is als wierookgeur voor God. Zo mag je branden voor God.

[DIA 13]

#2. Branden voor God

Paulus zegt: “door Christus te verkondigen zijn wij als wierookgeur die God behaagt” (2Kor. 2,15a, NBV21). Wie weet wat wierook is die weet: dat moet je branden. Je steekt het aan en dan gaat het – al dan niet lekker – ruiken. Vandaag de dag kan het best zijn dat er een wat heidens luchtje zit aan wierook. Het roept al snel de associatie op met boeddhisme en hindoeïsme.

[DIA 14]

Maar in de Bijbel geldt wierook als een heilig parfum. Ook in de dienst aan God werd een wierook gebrand. Denk ook bijvoorbeeld aan het reukoffer.

En als wij dus Jezus volgen, dan zijn we zo’n heilig parfum. Niet in de eerste plaats zodat de mensen om ons heen daarvan genieten. Nee, God geniet ervan als we de Here Jezus volgen! Besef dat als je lijdt, maar je toch aan God en Zijn beloften, Zijn relatie met ons vastklampt. God geniet ervan als jij je vertrouwen in Hem stelt. Als jij ondanks alle moeilijkheden toch zegt: ‘Heer, ik wil in Uw liefde blijven.’ Soms betekent dat niet meer dan de keuze om niet tot haat of een hekel hebben aan te vervallen. Je hoeft het lijden niet op te zoeken. Je hoeft jezelf niet te laten beschadigen. Daar begint ‘blijven in de liefde’ wanneer jouw liefde beantwoord wordt met wantrouwen of vijandschap.

[DIA 15]

Overigens, de NBV21 vertaalt hier dat het gaat om verkondigen. Dat staat alleen nergens in het Grieks. De HSV heeft: “14En God zij dank, Die ons in Christus altijd doet triomferen en door ons de geur van Zijn kennis op iedere plaats openbaar maakt. 15Want wij zijn voor God een aangename geur van Christus, onder hen die zalig worden en onder hen die verloren gaan” (2Kor. 2,14-15, HSV). Wat dat betekent dat dan: ‘de geur van de kennis van Christus verspreiden’?

Ik heb daar best wat op zitten worstelen… maar volgens het is niet de verkondiging van Paulus waar hij op doelt. Dan had Paulus het niet zo omslachtig gezegd. Nee, Paulus schrijft hierna ook meer over de uitstraling die hij en de andere apostelen hebben. Het is aan het helemaal merkbaar dat ze vertrouwen op Jezus. Je merkt het aan alles. Zodra je bij ze in de buurt komt, kun je er met je zintuigen niet om heen: ‘Deze mensen kennen God!’

Wat is dát heerlijk, als mensen dat aan je merken! Als zó je hart brand voor God, dat mensen zien: dit is iemand die Jezus Christus kent. Kennen is dan niet ‘heel veel weten over’. Het is ‘een relatie hebben met’! Juist in hoe Paulus met de mensen om hem heen omgaat wordt duidelijk: ‘Hij kent Jezus. Hij lijkt zelfs een beetje op Hem!’

[DIA 16 | ZWART]

Dan kun je overal komen en zo verspreidt God de geur van de kennis van Jezus onder alle mensen! God maakt geen onderscheid. Zelfs als mensen er niets van moeten weten. Als ze het geloof waanzin vinden, en gelovigen idioten. Laat hen maar. Meer nog: wees er dankbaar voor, met de woorden van Petrus! Laat je er gerust op voorstaan dat je zo’n gekkie bent die gelooft! Wees niet om daarom te worden beledigd. Maar leef gewoon je gelovige leven achter Jezus aan. Hij voert je mee in Zijn overwinningstocht. Want Hij heeft al gewonnen.

Alleen de overwinningstocht van onze Here Jezus loopt wel over de weg van het lijden. Maar daarin mag je beseffen: God kan buiten ons zicht om zoveel meer doen dan wij beseffen. Pas hoorde ik iemand een verhaal vertellen wat ook mijzelf daarin weer bemoedigt.

[DIA 17]

Hij sprak een man die helemaal onder de tattoos zat. Hij was pooier geweest. Hij had echt heel veel dingen gedaan die niet door de beugel konden. Maar hij was bekeerd en had zijn leven aan Jezus gegeven. Eén van de beslissende momenten was hij nooit vergeten. Hij was in zijn pooierdagen in Amsterdam op straat een straatevangelist tegengekomen. Die had hem het evangelie verteld. Maar deze pooier had daar heel erg hard en gemeen op gereageerd. Toch was dit uiteindelijk een moment dat hem tot het geloof heeft gebracht.

Maar die straatevangelist zal dat waarschijnlijk nooit te weten komen. Die straatevangelist weet alleen: die pooier reageerde heel hard en gemeen. Toch heeft God het werk van die straatevangelist dus gebruikt – buiten zijn zicht om.

[DIA 18]

Laat het een bemoediging voor je zijn. Een bemoediging om van harte te branden voor God. Wees niet bang om op Hem te gaan lijken. Want dat is hoe God door ons de geur van het kennen van Jezus verspreidt.

[DIA 19]

Het is de geur van het Koninkrijkwaar Hij voor eeuwig – en: nu al Koning van is. En wat de mensen om ons heen daar ook van vinden:

God geniet van jou als je Jezus vertrouwt en volgt.

AMEN

--------------------

[1] Versnel (1970), Triumphus, 56-57, 95, geciteerd in Guthrie (2015), 2 Corinthians, 157-158.